Oydu, bir bakışta tanıdım onu. Kuşlar bakımından; uçarı... Çocuk tutumuyla; beklenmedik... Uzatmış Ay, aydınlık karanlığıma Nerden uzatmışsa tenha boynunu!?
Dünyanın en güzel kadını oydu Saçlarını tarasa; baştan başa Rumeli Otursa... Ama hiç oturmaz ki! Kan kadını rüzgardı atların Hep andım ne yaşanır olduğunu
En çok neresi mi, ağzıydı elbet Bütün duyarlıklara ayarlı Öpüşlerin türlüsünden elhamra Sınırsız denizinde çarşafların Bir gider bir gelirdi işlek ağzı
Ah şimdi benim gözlerim Bir ağlamaktır tutturmuş gidiyor Bir kadın gömleği üstümde Günün maviliği ondan Gecenin horozu ondan